نبرد ممسنی ها در فلعه گلاب

در سال 1836 م. در زمان محمدشاه قاجار بود که ولی خان ممسنی و فرزندش باقر خان با هواداران خود بر علیه قدرت مرکزی قیام کردند. فیروز میرزا نصرت الدوله به همراه معتمدالدوله برای دستگیری این دو شورشی عازم قلعه «گل» و دژ «گلاب» کهگیلویه شدند و به آن یورش بردند.

باقر خان و ولی خان به همراه تمامی زنان و فرزندان خود و هوادارانشان در قلعه گل پناه گرفته بودند ولی قلعه گلاب که مشرف بر قلعه ی گُل بود توسط خواجه حسین گلابی تسلیم شد.

سربازان قلعه_گلاب که تسلیم شده بودند به اتفاق سربازان فیروز میرزا و...تفنگ خود را به سمت قلعه گل گرفتند و عرصه را بر ولی خان و باقر خان تنگ کردند!!

هنگامی که سربازان و یاران ولی خان، محاصره را تنگ دیدند و شکست خود را حتمی یافتند، زنان جوان آنها ، دو به دو ، گیسوان  را در هم گره زده و  از فراز قلعه گل که حداقل ۵۰۰ ذراع بلندی داشت، خود را به پایین پرتاب کردند تا اسیر نشده و بی سیرتی دامن آنها را نگیرد.

بقیه آنها به همراه باقر خان و یارانش توسط فیروز میرزا و نصرت ادوله اسیر گشته و آنها را  دست بسته به شیراز آوردند. در دروازه ی باغشاه شیراز ، برجی ساخته شد و تمام این اسیران را به همراه  حدود ۸۰ تن ازهواداران آنها که از منطقه ی «شول جوزگ کامفیروز» بودند وارد این برج کردند.

سپس سوراخهایی در این برج ایجاد کردند و سر تمامی این اسیران را از این سوراخها بیرون آورده و تا چندین روز به همین منوال نگاه داشتند. برخی از اهالی شیراز از روی دلسوزی کمی آب و غذا به این  سرهای بیرون آمده از سوراخهای برج، می دادند تا اینکه سرانجام تمامی آنها به دیار باقی شتافتند.

.

منبع:

#فارسنامه_ناصری ، #میرزاحسن_فسایی ، گفتار اول، ص۲۹۳